E a roda sigue xirando...

Como pasa o tempo!

Hai nada estabamos falando do solsticio de inverno e xa está aquí o equinoccio de primavera!

Desta volta, no noso hemisferio celebramos que o inverno rematou, que os días seguen a medrar, que as árbores comezan a abrochar e que xa algún paxariño se escoita.

Lembrádesvos da roda das estacións?

Como en cada cambio de estación, as festas multiplícanse nas diferentes culturas setentrionais.

Se tendes curiosidade....pinchade aquí.

Seguro que a que máis coñecedes é a Pascua. 

Como xa vimos, o cristianismo colle celebracións moito máis antigas ca el, case sempre relacionadas coa natureza e transfórmaas ao seu xeito.

Se no solsticio de inverno (nadal) fixaba o nacemento de Xesús, no equinoccio de primavera (pascua) data a súa morte e resurrección.

E en Vilariño, como celebramos tal acontecemento astronómico?

Pois como vai ser, ao grande, como somos nós.

Para empezar, cun final: o do Proxecto 35.

Lula Goce deu as primeiras brochadas do seu mural coa última lúa de inverno e continuará a darlle cor cos primeiros soles de primavera (cando as tamén primaverais nubes e pingas de chuvia llelo permitan).

A cousa vai tendo moi boa pinta.

Para a inaguración da fachada teremos que montar unha foliada como é debido. Va que si?

A noite

E o día

Pouco a pouco vaise desvelando o misterio: que terá a artista na súa cabeciña?

Pero eso non é todo, amig@s

Hoxe, cando a terra estaba chegando xusto ao punto no que o día e a noite duran o mesmo, asomou pola nosa porta Charo Pita.

E que quería?

Pois contarnos contos, que para eso o día 20 de marzo é tamén (TAMÉN) o día da tradición oral.

Viva a nosa tradición oral!

Viña invitada pola Biblioteca Municipal de Cambados que organizou o ciclo Biblioteca Viaxeira.

Achegan actividades interesantísimas aos coles e danse a coñecer a toda a rapazada da contorna.

A nosa amiga María, encargada da Biblio Pública de Cambados, 

animándonos a visitala na casa dos Fraga. A que esperas?

Charo abríu a súa maleta, da que sairon pucheiros, ras, mazarocas de millo, fabas, velliñas, velliños, mozos de ximnasio... e cando nos demos conta estabamos berrando; chegou a primavera! VIVA!

- Que conto ía contar eu? ah si, o das velliñas!

- Eran dúas velliñas que vivía xuntas, e durmían xuntas e comían xuntas....

Cantos bechos caben nun conto sen palabras!

- Aqui onde o vedes, neste pucheiro estase facendo un cocido de vento

- E se queres ser unha grande contadora coma min, este é o primeiro truco....

E, para rematar, e como sei que vos encantou a sesión de contos, mañá atoparedes na biblio unha escolma ben chusquiña deles nos expositores, para que os levedes con vós e llos contedes a quen máis vos pete.

As nenas e nenos de segundo escolleron

os seus contos  favoritos para compartilos con vós.

Bicos conteiros.

ESTRELA