Naia

Ultimamente non paro de poñer lavadoras.

Case non hai mañá que non bote por riba o leite de beluga con galletas de placton.

É que a min me gusta moito almorzar lendo o xornal, mentres as nenas e os nenos do plan madruga van chegando e enchendo a biblio de vida. 

A cousa é que case non hai semana na que non saiamos na prensa. Por unhas cousas ou por outras. Este cole é un non parar.

E claro, unha pasa a páxina e atópase de súpeto co nome do noso cole e con caras coñecidas e tan queridas e....  pega un chimpo e.... hala! o almorzo por riba.

(Tentarei, coa axuda do equipo de redacción da biblio, ir subindo todas as cousas que pasaron estas semanas. Conseguirémolo? Veremos.)

Hoxe falareivos de algo que me fixo especial ilusión: a nosa compañeira NAIA RODRÍGUEZ  acadou grandes éxitos en ximnasia acrobática, unha modalidade deportiva moi pouco coñecida para o grande público. 

Nada máis e nada menos que CAMPIONA DE GALICIA E SUBCAMPIONA DE ESPAÑA.

Que, como vos quedou o corpo?

Como siga gañando competicións, imos ter que poñer un corcho novo.

O mellor de todo é que agora hai unha auténtica febre xinmástica no cole.

Nos cambios de hora podes ver os corredores cheos de nenas e nenos que van dun aula a outra facendo volteretas laterais e mortais con dobre rizo.

Pensades que esaxero?

Pensades que este furor non é para tanto? Ja! Rímonos nós da moda do spinner ese.

Mirade, mirade....

Fernando, ten points!

Ante esta situación, Naia decidíu tomar cartas no asunto e darnos unhas nocións básicas para que ninguén saise ferid@...

 É moi importante aprender a agruparse para rodar correctamente

Coa axuda do banco sueco e da campiona de Vilariño, nada pode sair mal.

O equipo de redacción da Biblio non quixo deixar pasar a ocasión de entrevistar á nosa ximnasta. Queremos saber máis cousas dela e do seu deporte!

(Saír no Faro, na Voz, no Diario está ben. Pero ata que non saes neste blog non podes considerarte unha verdadeira ESTRELA 😜)

As xornalistas de 6º prepararon as preguntas e o equipo técnico de segundo deulles unhas nocións sobre como funcionan os novos trebellos de gravación.

A cacharrada xa non ten ningún misterio para os de segundo.

Remato a mazá e empezamos o ensaio!

E listo! Hoxe mércores é o grande día! Non perdades o resultado!

Bicos acrobáticos

ESTRELA

Proxecto comedor: e o que estabamos agardando está a piques de acontecer...

E estaba eu ás miñas cousas aquí na biblio, coma sempre, nadando entre libros e nen@s cando dende a zona dos ordenadores chegoume a conversa de dúas que falaban moi baixiño:

(...)

 - Jobá! Nada! Hoxe tampouco! Non colgaron nada no blog do proxecto comedor! Téñenme aburrida!

- E terás que recoñecelo, tamén era que as nenas e nenos de segundo tíñannos moi mal acostumadas. A cada pouco asomaban o nariz por esta bitácura para contarnos as súas andanzas.

-Si, e despois abandonáronnos. Perdémoslle a pista. E que queres que che diga, ata perdemos a ilusión por seguilos.

- Xa, xa sei.

- Como se atreven! Deixarnos sen novas, así sen máis, despois de toda a expectación que levantaron.

Funme achegando a onde estaban. Non era por escoitalas mellor, noooon. Eraaaa por botar unha ollada ao expositor de novidades, que está cheíño de cousas bonitas!
Pero o caso é que alá seguían:

- E non estaremos sendo algo inxustas? Seguro que teñen unha boa razón para non poñer novas entradas. Andarán moi enlead@s. Non poderán dar a todo.

- Claro que si, ho. Unha razón moi boa! A abandonaron o proxecto, o blog e o que é peor: ás súas seguidoras!

-Buenoooo... non @s vexo capaces deso... seguro que é outra cousa...

- Ti moito @s defendes, non sei eu... seguro que sabes algo e non mo queres contar.

- Eu? Que va, que va....  

- Segura?

-Veña, está ben... a cousa é.... a min dixéronme.... 

- Ves? Xa sabía eu que algo había!

- Pero eu prometín non contar nada....

- Muller, en min podes confiar. Sei gardar un segredo. Son unha tumba.

- Pero é que se se entera a miña curmá a de segundo que cho dixen... retírame as falas.

- Parece mentira, nin que o fora a colgar eu no blog!

Aí dinlle a razón: se alguén o vai colgar no blog, esa son eu!

 - O caso é que estiveron todo este trimestre pechados entre a clase, a biblio e o comedor facendo chissss chissss chisss e logo recibiron correos segredos cheos de información nos que lles contaban chisss chisss chisisss. Andaban ás voltas polo baño gravando uns vídeos para ensinar como chissss chissss chisss e cando remataron o seu grande traballo:  a chissss chissss chisss mandárona a imprimir a unha imprenta (claro!) e agora están agardando a que estea lista para facer a grande presentación mundial. 

- Onde?

- Onde vai ser, na biblio.

Lóstregos de Brest! Xusto neste momento tíñan que lembrar a norma de falar baixo na biblio! Non me estou enterando de nada!

- Van colaborar na presentación @s compañeir@s de chiisss chisss chisss que tiveron acceso privilexiado a toda a súa investigación. Pero tiveron xurar que non dirían nada nun ritual sagrado baixo a luz da lúa chea. Tiveron que emporcallarse de lama e dar voltas. Unha cousa máis rara...

-Pois anda que como o seu xuramento sexa como o teu.... 😉

E aí tocou o timbre do fin do recreo, apagaron o ordenador e marcharon para as súas aulas.

Eu quedei pensando... claro! agora explico todo ese movemento polos corredores cando pensaban que ninguén @s vía (esto de ser un peixe é unha ventaxa á hora de moverte sen facer ruído), tanta actividade frenética con todo tipo de cacharrada, tanto disimular asubiando cando alguén ía o baño e @s pillaba na allada.

Agora entendo tanta reunión clandestina na biblio, tanto ensaio...

O que pasa é que non foron tan coidados@s como crían, non eliminaron todo rastro da súas trasnadas...mirade que fotos topei no ipad azul onte cando fun xogar ao candy crush....

Agora xa o entendo todo! Xa sei o que pasa! Sei o que están tramando!!!!!!

Está clarísimo, mirade:

@s de quinto e segundo nunha reunión secreta preparando chsissschissss.

O equipo de gravación con Nina ao rematar de chisss chisss chisss.

O equipo de redacción en plena faena facendo chisss chissss

Outro equipo coa súa chsiisss chisss lista para pasar a limpo.

Como? que non sabedes de que falo??

Claro! Porque eu si que sei gardar un segredo!!! 😋

Non vos queda outra que seguir atent@s, que despois de moito esforzo e traballo, a vosa paciencia terá a súa recompensa.

Axiña anunciaremos a data da presentación do proxecto comedor!!!

Bicos ansiosos.

ESTRELA

Letras Galegas: lembrando a Carlos Casares con Antón Mascato

Hoxe, víspera das Letras Galegas, recibimos unha visita (outra!) moi especial.

Chegou á nosa biblio Antón Mascato, meco, filólogo, editor e amigo persoal de Carlos Casares.

Contounos moitos detalles que non coñeciamos da vida do escritor.

Parece ser que malia a súa apariencia de home serio, seguía a conservar moito do neno que foi, sempre argallando e facendo falcatruadas.

Falounos Antón dos valores e ideais fundamentais na vida de Casares, que aparecen constantemente na súa obra: a solidaridade, a liberdade, a amizade, a defensa do galego...

Gustounos moito saber do autor de boca dalguén tan próximo, nun relato cheo de cariño e admiración.

Unha boa maneira de celebrar o Día das Letras Galegas, aínda que xa sabedes, o día das letras é todos os días.

ESTRELA

P.D: non credes que a Real Academia da Lingua ten algo esquecidas ás mulleres ? . Botade un ollo aos homenaxeados de cada ano e opinade.

O luns “Chea de vida“ en directo

Por Mateo Paz, Noa e Andrea de 5º

Convidámosvos a ver unha cantante. Un bo rato divertido.
O luns 15 de Maio, ás 11 da mañá visitaranos unha artista galega de A Coruña.
Sabedes saber quen é?
Se o día 15 visitades o noso colexio descubriredes o nome da misteriosa cantante.
Participará todo o colexio na canción facendo a percusión  que levan preparando durante todo un mes.
Grazas á colaboración de todo o colexio conseguimos facer a canción en diferentes idiomas: braille, inglés, pictogramas, galego e castelán e tamén decimos estudar á artista.

Queredes unha pista para saber quen é... pois preme aqui

As apariencias enganan

Querid@s siareir@s do blog, sabemos que estades desesperad@s porque hai xa un feixe de días que non publicamos nada nesta bitácora.

E pensaredes: que pasa no cole de Vilariño? que pasa na biblio de Estrela? non están facendo nada?

Pois eso, as apariencias enganan. Levamos unhas semanas de actividade tan frenética ultimando proxectos e comenzando outros, que deixamos estes lares un pouco abandonados.
Pero xa estamos aquí para enmendalo.


Poñédevos cómod@s, porque ides ter mooooooito que ver.

ESTRELA